بهار مهربانی
دلم را کرده ام هدیه به یار مهربانی ها
همه دار و ندارم شد نگار مهربانی ها
مخور غم عاقبت طی می شود فصل خزان ای دوست
و آنگه می رسد فصل بهار مهربانی ها
من جور و جفا دیده اگر مهر و وفا بینم
یقینا می کنم جان را نثار مهربانی ها
اگر جویا شوی از من عیار مهربانی را
فقط آل علی (ع) باشد عیار مهربانی ها
قرارم شد ز کف از شوق دیدار گل زهرا(س)
به پای سر دویدم تا قرار مهربانی ها
به هر جایی نظر کردم به جز رویش ندیدم من
همه جای جهان دیدم دیار مهربانی ها
زمانه محوری دارد که می گردد به حول آن
و آن محور نباشد جز مدار مهربانی ها
گلی روییده در عالم به نام یوسف زهرا (س)
و با آن گل بهار ما بهار مهربانی ها
